Opgelicht...

Toen ik erachter kwam, ging ik door diepgaande processen, en nu, bijna anderhalf jaar later, kan ik zeggen dat het mijn grootste geschenk is.

Hoe oplichting mijn leven op zijn kop zette en mij een nieuwe start gaf.

In 2022 besloten mijn ex-partner en ik om elkaar te bevrijden uit een relatie die niet meer werkte. Net nadat ik had besloten om al mijn opdrachten terug te geven, met uitzondering van mijn wekelijkse bezoek aan een mevrouw als individueel begeleider, en tijd te nemen voor mijn rouwproces na een relatie van 23 jaar, ontving ik een verrassend grote les.

In augustus 2022 kreeg ik een LinkedIn- uitnodiging van een Amerikaanse man. Omdat een bekende

collega ook met hem gelinkt was dacht ik dat het niet veel kwaad kon deze uitnodiging te accepteren.

We raakten in gesprek via LinkedIn, via de chat, over een reis die hij naar NL zou maken in

november en of ik tips had. We wisselden wat informatie uit over onze levens, bleken heel toevallig dezelfde leeftijd te hebben. Na een aantal weken zetten we de gesprekken voort via WhatsApp en

maakten we kennis via WhatsApp bellen. De aandacht die hij mij gaf was natuurlijk wel fijn.. Na een paar maanden voelde ons contact vertrouwd en kreeg ik zelfs gevoelens voor deze man. In november zou hij naar NL komen maar kreeg verlenging van zijn opdracht als engineer in Cambodja voor 2 maanden. Dus stelden we plannen uit. We hadden elke dag meerdere momenten contact en ik stond er zelfs ’s nachts voor op vanwege tijdsverschil. Op een gegeven moment in november gingen 2 machines stuk die hij nodig had voor het bouwen van de weg. Hij vroeg mij om op zijn rekening in te loggen en de transactie voor hem te doen omdat zijn WiFi verbinding in Cambodja heel slecht was. Daar kon ik me alles bij voorstellen, dus deed ik dat... Alles ging goed tot de 2e transactie en daarna blokkeerde zijn rekening. Tja, logisch... dacht ik nog.. geen handige actie, zo zou mijn bank ook reageren...

Op mijn vraag “dan moet dit van een andere rekening” kreeg ik de reactie... “die heb ik niet”. Dat was

weer een signaal.. waar ik toen voor koos niet verder over na te denken en hem te vertrouwen. Hij

moest alleen wel werknemers betalen en dat kon nu niet omdat zijn rekening was geblokkeerd... ik

had gezien wat er op zijn rekening stond en besloot hem te vertrouwen en het bedrag voor te

schieten.

Intussen besloot ik op oud en nieuw naar Thailand te vliegen; enerzijds op missie voor

familie en anderzijds om deze man te ontmoeten in Cambodja. Hij zou een week vrij nemen zodat we samen tijd zouden hebben elkaar te leren kennen. Vlak voor ik naar Thailand ging overtuigde hij mij in crypto te investeren omdat crypto nu omhoog aan het gaan was in waarde. Het zou een snelle

manier voor mij zijn om geld te vermeerderen voor mijn toekomstplannen. Ik zag het al helemaal

voor me: mijn retraitecentrum/ community die ik dan zou kunnen opzetten. Dussss ging er in mee en investeerde bijna alles in crypto... vlak voor de kerst erop gezet met de gedachte het er weer af te

halen vlak voor oud en nieuw. Dat heb ik gedaan, maar toen begon het... ik moest een fee betalen...

dat klopte, had ik gelezen en ook rekening mee gehouden. Uitbetaling bleef uit... en de reactie op

mijn vraag waar het bleef was.. “komt door de feestdagen, het is iets vertraagd..” ik zat toen net een

paar dagen in Thailand en voort het eerst bekroop me de angst... “wat als dit alles niet klopt”... met

angstaanvallen, veel slechte nachten, hakte ik de knoop voor mezelf door om er een bijzondere tijd

van te maken. Dat is grotendeels ook gelukt.

Na 3 dagen Bangkok ontving ik een bericht dat hij door de regering teruggestuurd was naar Amerika om zijn rekening te deblokkeren. Dus geen ontmoeting in Cambodja… Die klopte voor mij ook niet...

weer een angstaanval... is hij wel echt wie hij zegt dat hij is? Hij was ook ineens minder goed bereikbaar. Een week later ontving ik een bericht van de crypto man: “het is te weinig”. Crypto waarde is gestegen, dus je moet meer fee betalen. Dat geld had ik niet meer... en nu? Ik heb de man van Crypto een bericht gestuurd, vroeg hem of hij mij per mail kon toezeggen dat na betaling het bedrag ook echt zo worden uitbetaald. Dat beloofde en bevestigde hij in een reply.. Met het hart in mij keel stuurde ik een berichtje naar een vriendin met uitleg en de vraag of zij mij dit bedrag wilde lenen. Ze gaf mij een lieve reactie, steunde mij door er te zijn voor mij zonder vragen te stellen. Precies wat ik toen nodig had. Zodra het bedrag op mijn rekening stond maakte ik de fee over. Met de nodige angstaanvallen, “dit kan niet/ dit klopt niet... ben ik dan zo naïef…?" Maar als ik niet betaal, krijg ik het geld zeker niet… En oh ja.. ik zit in Thailand.. genieten.... Daarna stuurde mijn oplichter een extra bedrag op mijn crypto rekening waardoor het afhalen van crypto nog meer fee vroeg... toen heb ik aangegeven dat ik het niet vertrouwde. De man gaf aan dat hij het wel ging regelen zodra zijn rekening gedeblokkeerd was. Daar heb ik op gewacht tot 2 maanden na het laatste contact met de crypto organisatie. Intussen had ik een Creditcard die afgelost moest worden, huur en verzekeringen die ik niet kon betalen. Voor het eerst van mijn leven moest ik om hulp vragen, als gever is dit een hele grote uitdaging.. Met tranen belde ik en ontmoette ik een paar vriendinnen met wie ik alles heb gedeeld. Mijn tranen en angstaanvallen mochten er zijn en tegelijkertijd kon ik ook een oerkracht in mij voelen, dit kan ik! Dit gebeurt niet voor niets, ik mag hiervan leren. Gelukkig heb ik lieve vrienden en familie om me heen die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund in dit proces waardoor ik er volledig doorheen kon gaan.

De quote die mij de dag door hielp als ik het even niet zag zitten:

"Everything will be okay in the end. If it's not okay it's not the end". (John Lennon)

Toen heb ik mijn oplichter bedankt voor deze waardevolle les, een melding gemaakt bij de politie en Autoriteit Financiële Markten (AFM) van Nederland om aangifte te doen van dit bedrijf en deze man. Binnen een week ontving ik een reactie dat mijn zaak weer gesloten was. Ze konden helemaal niets met mijn zorgvuldig gedocumenteerde bewijsmateriaal... was allemaal AI, zelfs de telefoongesprekken...

Je kunt je bedenken wat er dan allemaal door mij heen ging... boosheid, schaamte, verdriet, eindeloos veel tranen... en tegelijkertijd kon ik de humor er ook van inzien... tja dit is wel echt iets voor mij... ik hou toch van vol leven... nou dit is voluit leven ;-) 3 maanden lang heb ik de hoop gehouden dat er nog iets van het bedrag terug zou komen.. tot de politie mij de tip gaf het echt los te laten, omdat dit nog meer oplichters aantrekt. En dat klopt, in die tijd heb ik meerdere mannen aangetrokken die mij probeerden geld afhandig te maken. Gelukkig had ik het nu snel door en kon ik ze mededelen dat ze te laat waren.. iemand was ze voor geweest. Een aantal lieten niets meer van zich horen na mijn bericht en een aantal bleven aanhouden. Voor ik ze blokkeerde heb ik ze bedankt voor de aandacht en aangegeven hier niet op te zitten wachten, dat ik mijn les geleerd heb. Deze hele periode heb ik maar een paar mensen meegenomen (soms deels) in dit proces. Ik schaamde me en durfde het niet te delen. Terwijl ik achteraf kan zeggen dat het delen van de

oplichting enorm helend heeft gewerkt. Ik was bang voor oordelen en kreeg liefde... Eerst veroordeelde ik mezelf en was ik teleurgesteld dat ik er zo vol in ben gestapt..

Deze les heeft mij geleerd onvoorwaardelijk van mezelf te houden.

Gedurende deze bijna anderhalf jaar heb ik geleerd dat ik heel creatief ben en steeds weer een oplossing vond waardoor ik nooit zonder eten of onderdak heb gezeten. Voor verjaardagen had ik nog bonnen die ik kon gebruiken voor cadeaus en nadat ik covid had en even niet kon werken in de thuiszorg vanwege opvlamming van gewrichten verkocht ik mijn elektrische fiets, waardoor ik mijn huur en eten kon betalen. Na aangifte verwees de politie mij naar slachtofferhulp, maar ik voelde me geen slachtoffer.. ik ben hier bewust in gestapt en wilde hier graag van leren. Dus ben ik de uitdaging aangegaan. 30 juni 2023 ruilde ik de boerderij (Na er ruim een jaar op deze fijne plek gewoond te hebben) in voor oppashuizen. Om huurkosten te besparen besloot ik om een tijd als een nomade op huizen te gaan passen. En dat doe ik nu nog steeds. Met uitzondering van de winter, toen heb ik 6 maanden in een huis in de achtertuin bij mensen gewoond. Alles wat ik bezit past in mijn auto, en dat geeft een onbeschrijflijk gevoel van vrijheid!

Als je zoiets meemaakt, inclusief het loslaten van huis, geld en partner, voelt dit als een harde reset van je leven. Met als gevolg dat ik niet meer het werk kon doen wat ik heb gedaan.. Ik ben uit de ratrace gestapt, van een volle agenda, naar een semi-kluizenaarsbestaan is nogal een contrast. Daarnaast had ik nauwelijks inkomsten en werd ik uitgedaagd om vertrouwen te blijven houden in dit proces. Elke keer als het nijpend werd en ik een rekening niet kon betalen of geen geld had voor boodschappen kwam er geld uit onverwachte hoeken. Ik heb een aantal keren uitgereikt naar vrienden, maar nu ik weer op huizen ga passen is dat niet meer nodig. De noodzaak om alleen voor het inkomen werk te zoeken was er, maar deze levenswijze paste mij niet meer. Ik wil alleen nog werk doen waarbij ik vanuit mijn hart volledig 'ja' kan zeggen.. Na deze grote examen van Universe-ity en de grote reis naar binnen met het afpellen van mijn oude programmering, kreeg ik steeds meer inzichten over mezelf en mijn rol in deze wereld. En hier sta ik dan, sterker dan ooit en klaar om anderen te inspireren!

---